Uzay-Zamanın Bükülmesi

Newton evrenin düz bir geometrisi olduğunu varsaymıştı; Einstein ise böyle bir varsayımda bulunmadı. Aslında Einstein’ın genel görelilik teorisi, evrenin tamamının genel bir bükülmeye sahip olduğunu öngörür.

Evrenin üç olası biçimi vardır. Bu yapıların gerçek şekillerini zihnimizde canlandırmak bizim için kolay olmasa da, onları düz bir kağıt üzerine çizilmiş iki boyutlu uzay biçiminde düşünebiliriz.

“Kapalı evren” denilen ilk biçim, pozitif bükülüme sahiptir. Bu yapı köşesizdir, sonlu bir hacmi vardır ve iki boyutlu düşünülürse küresel görünümlüdür; tıpkı dünyanın düz bir fotoğrafı gibi. Yine dünya yüzeyinde olduğu gibi, kapalı evrende de düz bir çizgide hareket edebilir ve sonunda başladığınız noktaya dönebilirsiniz. Yeterli kütleye sahip olduğu sürece bu tür bir evrenin genişlemesi eninde sonunda duracak, evren kütleçekimle çökmeye başlayacaktır. Çökme, uzay ve zamanın sonsuz büküldüğü bir noktaya dek devam edecektir. Büyük patlamanın tam tersi olan bu son noktaya “büyük çökme” denir. Bazıları evrenin genişleme ile çökme arasında gidip geldiğini düşünür ki buna da “büyük zıplama” denir.

İkinci olası biçim olan “açık evren”in bükülüm ise negatiftir. Negatif bükülümlü bir hiperbole benzeyen bu evren, kendi dışına doğru bükülür. Bunu iki boyutlu bir eyere benzetebiliriz. Kütleçekimi bu tür bir evreni durdurmaya yetemeyecek kadar zayıftır.

Üçüncü olası geometrik biçime “düz evren” denir ve sıfır bükülüme sahiptir. Bu evren de sonsuzdur ve genişlemesi sonsuza dek sürer. Ancak genişleme, açık evrende olduğundan daha yavaş gerçekleşir.