Einstein’ın Kütle-Enerji Bağıntısı

Einstein’ın Kütle-Enerji Bağıntısı, Albert Einstein’ın geliştirdiği özel görelilik kura­mında, kütle (m) ile enerji (E) arasındaki ilişkiyi tanımlayan bağıntı. Bağıntı, E=mc² formülüyle gösterilir; burada c, ışık hızıdır ve saniyede 300.000 km olarak alınır.

Özel görelilikten önceki fizik kuramların­da, kütle ve enerji, birbirinden ayrı bütün­lükler olarak kabul edilirdi. Ayrıca, hare­ketsiz haldeki bir cismin enerjisi için rastgele bir değer belirlenirdi. Buna karşılık özel görelilikte, hareketsiz bir cismin enerjisi mc² olarak belirlenir. Buna göre, m kütleli her cisim, mc²‘lik “duruk enerji”ye sahiptir; potansiyel olarak olanaklı bu enerji, başka enerji biçimlerine dönüştürülebilir. Kütle- enerji bağıntısı ayrıca, bu tür bir dönüşüm sonucunda cismin enerji salması durumun­da kütlesinin azalacağını gösterir. Duruk enerjinin bu biçimde başka enerji biçimleri­ne dönüşmesi olayları, sıradan kimyasal tepkimelerde ortaya çıkar; daha büyük dönüşümler ise çekirdek (nükleer) tepkime­leri sırasında gerçekleşir. Bu durum özellik­le, hidrojen atomunun helyum atomuna dönüştüğü çekirdek kaynaşması (füzyon) tepkimeleri için geçerlidir; bu tepkimeler sırasında hidrojen atomunun duruk enerji­sinin yüzde 0,7’si başka»enerji biçimlerine dönüşür.